عوامل مؤثر بر تمایل به تسهیم دانش در بین اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز

مقدمه: با توجه به اهمیت فزآینده تسهیم دانش در کسب مزیت رقابتی، شناخت عوامل تأثیرگذار بر تسهیم دانش ضرورتی انکارناپذیر بشمار می رود. این مطالعه به شناسایی عوامل مؤثر بر تمایل به تسهیم دانش در بین اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز پرداخت. روش ها: پژوهش حاضر از منظر هدف، کاربردی و از منظر گردآوری اطلاعات و داده ها از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه آماری متشکل از اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1393 بود که از این میان 147 نفر به عنوان نمونه به روش تصادفی طبقه بندی انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری اطلاعات، تلفیقی از چهار پرسشنامه استاندارد( بوک و همکاران، چو و هو، کابرا و همکاران و کنیت) استفاده گردید. امتیازدهی پرسشنامه به صورت لیکرت7 گزینه ای بود. برای بررسی تحلیل از آمارهای توصیفی و آزمون های ضریب همبستگی، تحلیل مسیر و شاخص های نیکویی برازش با استفاده از نرم افزار lisrel8. 5 استفاده گردید. نتایج: در تمایل به تسهیم دانش در اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی متغیرهای بسیاری تأثیرگذارند که از میان متغیرهای پژوهش به ترتیب متغیرهای کنترل رفتاری ادراک شده، نگرش به تسهیم دانش و هنجار ذهنی بالاترین تا پایین ترین ضریب همبستگی را با قصد تسهیم دانش داشتند که همگی در سطح 01/0 معنادار بودند. نتیجه گیری: برقراری فضای اعتماد در دانشگاه می تواند سهیم سازی دانش را از طریق تمایل و توانایی فرد برای انتقال دانش، افزایش دهد. زیرا انتقال دانش تنها وابسته به توانایی های فرد نیست بلکه بیش تر به خواسته های فرد وابسته است.